In het vorige bericht heb ik je uit de doeken gedaan hoe Rhiskee en ik elkaar leerden kennen. In dit bericht neem ik je graag mee naar het moment dat hij mijn eigen paard werd. Niks leerzaams aan, maar wel leuk om te lezen 😉
Ik mocht Rhiskee gaan beleren en vanaf dat moment was het niets anders dan Rhiskee wat de klok sloeg. Wist ik veel dat op dat moment mijn oma voor mij zoekende was naar het ultieme verjaardagscadeau; een eigen paard. Met een paardenexpert reisde ze stad en land af op zoek naar een geschikt paard voor een jonge amazone met dressuurambities.
Vele paarden passeerden de revue hoorde ik later. En ook Rhiskee bleek te worden gekeurd (en dit allemaal buiten mijn weten om). Tot de dag dat ik 13 werd. In de ochtend zouden we even met de auto naar oma rijden aangezien haar cadeau te groot was om zelf mee te nemen. Ik verwachtte een nieuwe fiets.
Maar bij oma aangekomen, bleek het cadeau niet aanwezig en moesten we nog even een stukje rijden. De weg voerde ons door de provincie en op den duur naderden we de boerderij van Rhiskee. Enthousiast vertelde ik oma dat dit de plek was waar Rhiskee woonde! “Oh ja?” vroeg ze onschuldig, “nou, we kunnen wel eventjes gaan kijken als je dat wilt.” Dat wilde ik natuurlijk wel en we reden het erf op.
Ik zag Rhiskee’s broers in de wei staan, maar Rhiskee zelf niet. De schrik sloeg me om het hart. Ik wist dat hij te koop stond en was bang dat hij verkocht was. Joop kwam ons tegemoet lopen en vertelde dat hij Rhiskee die ochtend eventjes op stal had gelaten omdat Rhiskee een beetje verkouden was (goede smoes!! 😉 )
Dus wij met elkaar naar de stal om mijn nieuwe vriendje aan iedereen voor te stellen. Daar aangekomen stond een blakend gezonde ruin ons op te wachten en op zijn staldeur hing een groot papier waarop te lezen was: ‘Hoera! Ik ben jouw paard!’
Eventjes wist ik niet wat dit betekende. Dit kon niet voor mij zijn, daar hadden we echt geen geld voor, dus hij moest wel verkocht zijn aan iemand anders. Maar oma zei: “nee, hij is voor jóu!” Rhiskee bleek mijn cadeau te zijn van oma. Wat was ik gelukkig. Ik kon werkelijk mijn geluk niet op. Mijn eigen paard! En wat voor één, de mooiste van allemaal! Ons leven samen kon beginnen!